پیروزی در انتخابات به کدامین قیمت؟!
آزادی بیان و برگزاری انتخابات آزاد و سالم عاری از دخالت دست اندرکاران و دولت مردان، از شاخصه های مهم جوامع و نظامهای مبتنی بر دمکراسی است. انتخابات در شکل و قالب فعلی از رهآوردهای دنیای غرب به دنیای کنونی است. شاید همین امر سبب شده تا در برگزاری آن بعضاً شاهد مواردی باشیم که با روحیّات شرقی ما سازگار نیست. استفاده از ترفندها و ابزارهای مختلف جهت رسیدن به هدف که همانا پیروزی در انتخابات است یکی از همین موارد تأسف آور است. متاسفانه این رویهي نادرست و غیراخلاقی به صورت گسترده از سوی برخی از کاندیداها و طرفدارانشان به مراحلي اجرا در می آید. ایجاد اختلاف در بین مردم شهرها و روستاها، شایعه سازی، تخریب وجهی رقبا در افکار عمومی و واردساختن توهین و افترا به دیگر کاندیداها از وجوه مختلف این رویهی غیراخلاقی به شمار می آید.
اخیراً یکی از وبلاگهای شهرستان یادداشتی با عنوان «ارزش مکان با مکین» به نمایش گذاشته که مصداق بارز بهره گیری از روشهای مذموم و ناپسند تبلیغات انتخاباتی است. در این مطلب عنوان شده؛ چون در فلان دوره از انتخابات، هنگام نصب پوسترهای انتخاباتی فلان کاندیدا، نصب کنندگان پوستر که از اهالی فلان شهر بوده اند با جملات اهانت بار دو تن از اهالی فلان روستا مواجه شده بودند و از صندوق همان روستا تنها یک رأی به نام کاندیدای آن شهر درآمده بود، بنابراین این بار نیز بایستی اهالی شهر فوق الذکر به عملی مشابه دست زده و به کاندیدایی که از اهالی همان روستای مذکور است رأی ندهند.
این همان عصبیتی است که در تاریخ به اعراب جاهلی نسبت می دهند. همانی که قرآن و پیامبر(ص) مذمومش خواند و دین اسلام همه ی توانش را برای نابودی آن به کار گرفت. حال چه بر سر ما آمده است که اخلاق و رفتار مرده ی جاهلی بعد از 1400 سال در جامعه ی ما ریشه دوانده است؟! آیا کسب چند رأی اضافی ارزش آن را دارد که اختلافات و کدورتهای کهنه را دوباره احیا کنیم؟ آیا این درست است که مشت را نمونه ی خروار گرفته و به خاطر رفتار ناشایست دو تن از اهالی یک روستا در گذشته، امروز اهالی و ساکنان همان روستا را از حق انتخاب شدن محروم کنیم؟ آیا این قبیل تفکرات، فرهنگ غنی مردم منطقه را زیر سوال نمیبرد؟
بالاخره انتخابات برگزار شده و یکی از کاندیداها به مجلس راه خواهد یافت، اما کوچکترین کدورت و اختلاف ایجاد شده در بین مردم منطقه، سالهای سال باقی خواهد ماند. به خاطر دنیای یک نفر، آینده ی منطقه و آخرت خویش را خراب نکنیم. بی شک این هم به نفع خود ما خواهد بود و هم به نفع آینده ی جامعه و فرزندانمان.
نظرات شما عزیزان:
|
روز بخير كاربر مهمان! 
تبادل
لینک هوشمند
